مقدمه: رضایت شغلی پرستاران همواره بدلیل حساسیت های شغلی مساله مهمی بوده است . لذا، بررسی ارتباط آن با سایر متغیر های مهم در رفتار سازمانی می‌تواند برای مدیران پرستاری مهم باشد.

هدف: هدف اصلی این مطالعه بررسی میزان و رابطه سرمایه اجتماعی، رفتار شهروندی سازمانی و رضایت شغلی دربین پرستاران زن بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان می باشد.

مواد وروش ها: این پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی است که در سال 92-1391انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های رفتار شهروندی پودوسکو (1998) ، سرمایه اجتماعی ناهاپیت  (2000)  و رضایت شغلی  JDI  (Job Descriptive Index) بود. روایی آنها با استفاده از روایی صوری محتوی و پایایی آنها با محاسبه آزمون آلفا کرونباخ به ترتیب  ( 82% ،74% و 85%  ) به دست آمد. نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ایی انجام شد و با استفاده از نرم افزار SSC حجم نمونه 382 پرستار زن  تعیین شد. داده ها در نرم افزار SPSS16 وارد و با آزمون های پیرسون، T- student و  آنالیز واریانس (ANOVA) تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: میانگین رفتار شهروندی سازمانی،  سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی پرستاران به ترتیب20/3 ، 95/2 و20/2 از ( 5نمره) بود. میزان تحصیلات و محل کار پرستاران بر میزان  رفتار شهروندی سازمانی ، سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی آنها تاثیرداشت (p <0/05). بین رفتار شهروندی سازمانی، سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی رابطه معنا دار و مستقیمی وجود داشت  (p <0/01).

نتیجه گیری: به علت وجود ارتباط مستقیم و معنا دار بین این سه مقوله، مدیران پرستاری می توانند با ارتقای یکی از این رفتار ها باعث بهبود رفتار دیگر در پرستاران شوند. ایجاد تیم های کاری ، تصمیم گیری های گروهی، نظر سنجی های مستمر و رعایت عدالت سازمانی می توانند همزمان باعث رشد این سه عامل گردند.