مقدمه: بروز خطای انسانی امری اجتناب ناپذیر است و حوزه سلامت و پرستاران نیز از این امر مستثنی نمی باشند. با توجه به اینکه خطا در عرصه ارائه خدمات پرستاری، پدیده ای آسیب رسان و در برخی موارد غیرقابل جبران است، لذا، شناسایی انواع خطاهای پرستاری جهت کاهش آن ها و ارتقاء امنیت بیماران امری حیاتی است. شناسایی انواع خطاهای پرستاری بر اساس  تجربه زیسته پرستاران است.
 
 روش کار: این پژوهش بصورت کیفی و به روش پدیدارشناسی توصیفی انجام شده است. نمونه گیری به‌صورت هدفمند متناسب با معیار آغازشده و تا اشباع اطلاعات با هشت نفر ادامه یافت. نمونه ها از بین پرستاران بیمارستان هایی انتخاب شد که بیشترین میزان خطاهای پرستاری در آن‌ها گزارش‌شده بود. جمع آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه فردی، عمیق و نیمه ساختاریافته انجام گرفته است. صحت و استحکام داده‌ها از معیارهای لینکلن و گوبا  تائید شد  و به منظور تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش، از روش کلایزی استفاده شده است.
یافته ها: انواع خطاهای پرستاری در 5 خوشه و 14 دسته قرار گرفت.خوشه های اصلی استخراج شده شامل خطاهای عملیاتی، خطاهای احتیاطی، خطاهای تشخیصی، خطاهای ارتباطی، خطاهای ثبت وگزارش نویسی می باشد.
نتیجه گیری: مقاله حاضر نشان می‌دهد تجربیات پرستان منبع مهمی برای شناسایی انواع خطا و طبقه بندی آن ها است؛ بسیاری از خطاهایی که ممکن است به عنوان خطا در نظر گرفته نشوند، به‌عنوان یک خطای تأثیرگذار در خطاهای پرستاری شناسایی شدند که درک آن توسط مدیران و سرپرستان می‌تواند باعث کاهش بروز خطاهای پرستاری شود.