مقدمه: گسترش توانمندسازی مدیران پرستاری در سازمان ها، پرسنل سازمان را به فعال تر بودن و کمک به سازمان برای رسیدن به اهداف آن سوق می دهد. هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل توانمندسازی مدیران پرستاری در بیمارستانهای آمورشی-درمانی دانشگاه تهران است. روش کار: این پژوهش از لحاظ هدف، توسعه ای و از لحاظ نوع روش، توصیفی – اکتشافی است. جهت گردآوری داده های کیفی از ابزار مصاحبه استفاده شده است. جامعه آماری مورد نظر در این پژوهش، مدیران پرستاری در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه تهران می باشند. روش نمونه گیری در این پژوهش نیز، به صورت تئوریک یا نظری است. جهت طراحی الگوی توانمندسازی مدیران پرستاری از استراتژی گراندد تئوری با رهیافت استراوس و کوربین استفاده شده است. یافته ها: بر اساس نتایج کدگذاری باز و محوری، عوامل علی موثر بر توانمندسازی مدیران پرستاری سیستم های آموزشی، ارتباطات موثر، قوانین و برنامههای سازمانی، اخلاقمداری و رهبری حرفهای هستند. همچنین، ساختار سازمانی انعطاف پذیر، گنجینه نیروی انسانی شایسته، و زیرساختهای فناوری و فرآیندهای اداری اثربخش از جمله عوامل زمینهای مهم توانمندسازی مدیران پرستاری می باشند. از سوی دیگر چالش های مدیریتی، چالش های سازمانی و مسائل پرسنل پرستاری، از جمله عوامل مداخله گر در توانمندسازی مدیران پرستاریاند. همچنین توسعه برنامه های انگیزشی، سامان دهی مسائل قانونی، توسعه برنامه های آموزشی و تقویت نظم و سازماندهی در سازمان از جمله مهمترین راهبردهای این مدل هستند. بهبود عملکرد سازمانی، تقویت توانمندی پرستاران و بهبود توانمندی مدیران را میتوان از پیامدهای توانمندسازی مدیران پرستاری در نظر گرفت. نتیجه گیری: توانمند سازی مدیران پرستاری اتفاقی رخ نمی دهد. وجود رهبرانی که به بهکارگیری سیستمها و زیرساختهای سازمانی اعم از سیستمهای بررسی پیشنهادات، جانشینپروری، ارتباطات فراگیر و موثر و مبتنی بر اخلاق در سازمان، و قوانین سازمانی پیشرو باور دارند، انگیزه و سائق لازم را برای حرکت به سمت توانمند سازی فراهم میکنند.
Baker M, Zareimatin H, Babashahi J. Designing a Model for Empowering Nursing Managers in Teaching Hospitals of Tehran University. مدیریت پرستاری 2020; 9 (4) :96-111 URL: http://ijnv.ir/article-1-791-fa.html
بکر محمد، زارعی متین حسن، باباشاهی جبار. طراحی مدل توانمندسازی مدیران پرستاری در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه تهران. فصلنامه مديريت پرستاري. 1399; 9 (4) :96-111