مقدمه: همه گیری کووید-19 از بهمن سال 1398 در ایران شروع شد. اولین گروه های درگیر در این همه گیری پرستاران بودند که علاوه بر مشکلات جسمی با اضطراب مرگ ناشی از این بیماری رو به رو می گردیدند. لذا این مطالعه با هدف تعیین رابطه اضطراب مرگ و سلامت روان پرستاران شاغل در بیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر در زمان همه گیری کرونا ویروس انجام شد.
روش: این یک مطالعه توصیفی- همبستگی از نوع مقطعی است. شرکت کنندگان در این مطالعه 208 پرستار شاغل در بیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر بود که به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. داده ها بوسیله پرسشنامه سلامت عمومی GHQ-28 (گلدبرگ و هیلر) و پرسشنامه اضطراب مرگ DAS (تمپلر) جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه از طریق نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام گرفت.
یافته ها: میانگین سنی پرستاران 45/6 ± 45/32 سال بود، که از این بین 5/53 درصد پرستاران اضطراب مرگ بالایی را تجربه می کردند. تمام ابعاد اضطراب مرگ و سلامت روان با هم همبستگی مستقیم و معنی داری داشتند (001/0>P). ابعاد ترس از مرگ (21/0 =β، 005/0P=) و زمان گذرا و زندگی کوتاه (40/0 =β، 001/0>P) قادر به پیش بینی تغییرات سلامت روان بودند.
نتیجه گیری: بر اساس یافته ای این مطالعه از بین ابعاد اضطراب مرگ"ترس از مرگ" و "زمان گذرا و زندگی کوتاه" مهمترین ابعادی هستند که قادر به پیش بینی سلامت روان پرستاران در زمان همه گیری کرونا ویروس بودند.