۳ نتیجه برای حسینی#
حبیب شارعی‌نیا، راضیه خلیلیان، طاهره بلوچی بیدختی، حمید جوادی، مهدی حسینی#،
دوره ۶، شماره ۲ - ( تابستان ۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی اولین کسانی هستند که موقعیت‌های استرس‌زا تجربه می‌کنند و این استرس طولانی مدت منجربه فرسودگی شغلی می‌شود که یکی از عوامل اساسی در کاهش کارایی و از دست رفتن نیروی انسانی است.
هدف: این مطالعه بررسی ارتباط بین رضایتمندی شغلی و فرسودگی شغلی در کارکنان اورژانس پیش بیمارستان بوده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، که در سال (۱۳۹۴) انجام گرفت، (۱۰۰) نفر از کارکنان اورژانس پیش‌بیمارستانی شاغل در پایگاه‌های شهری و جاده‌ای دانشگاه علوم پزشکی گناباد به‌روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. رضایت‌شغلی و فرسودگی شغلی به‌ترتیب با پرسشنامه‌های رضایت‌شغلی (Job Descriptive Index) و فرسودگی شغلی ماسلاچ ارزیابی و امتیازات حاصل با نرم‌افزار SPSS نسخه (۲۰) و با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و تحلیلی (آزمون‌های پیرسون، آنووا و تی‌تست) تحلیل گردید.
یافته‌ها: میانگین نمره فرسودگی شغلی(۷/۵۴±۱۸/۱۴) و رضایت شغلی(۰/۷۰±۲/۹۳) به‌دست آمد که بیشترین رضایتمندی افراد مربوط به ارتباط با همکاران (۰/۸۸ ± ۳/۵۳) و کمترین رضایتمندی مربوط به حقوق و مزایا (۰/۷۵ ± ۲/۰۸) بود. میانگین نمره خستگی هیجانی (۱۱/۲۲ ± ۲۴/۵۳)، مسخ شخصیت(۴/۹۴ ± ۱۰/۶۰) و کفایت شخصی
(۱۹/۲۹±۶/۴۸) به‌دست آمد که خستگی هیجانی و مسخ شخصیت در سطح متوسط و کفایت شخصی در سطح بالا برآورد شدند. طبق آزمون آماری پیرسون رابطه معنادار و معکوسی بین رضایت‌شغلی با خستگی هیجانی (۰/۰۰۰۱= P) و مسخ شخصیت (۰/۰۴=P) وجود داشت. اما بین رضایت‌شغلی و کفایت شخصی رابطه آماری معناداری را نشان نداد (۰/۳۶=P).
نتیجه‌‌گیری: سیاست‌گذاران سیستم بهداشتی درمانی می‌توانند با توجه بیشتر به حقوق و مزایا که باعث افزایش رضایت‌شغلی این افراد می‌شود میزان خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کفایت شخصی آنها را کاهش دهند.
حبیب شارعی نیا، فاطمه خونیکی، طاهره بلوچی بیدختی، عاطفه عیدی زین آباد، مهدی حسینی#،
دوره ۶، شماره ۳ - ( پاییز و زمستان ۹۶ ۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: استرس شغلی در کارکنان درمانی از جمله پرستاران، باعث کاهش بازدهی، آسیب‌های روانی و جسمانی و نارضایتی از خدمات می‌شود. بنابراین شناخت چگونگی و شدت میزان اثرات مخرب آن در بخش‌های مختلف بیمارستان خصوصا در بخش اورژانس با توجه به اهمیت زیاد آن، در ارتقاءی سلامت روانی و سطح کیفیت خدمات ارائه شده مؤثر خواهد بود.
هدف: این پژوهش با هدف مقایسه استرس شغلی پرستاران بخش اورژانس با پرستاران سایر بخش‌های بیمارستان‌های آموزشی گناباد و بیرجند انجام شد.
مواد و روش‌ها:این مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی بر روی (۱۶۰) پرستار در بیمارستان‌های آموزشی شهرستان گناباد واقع در خراسان رضوی و بیرجند مرکز استان خراسان جنوبی در سال (۱۳۹۴) انجام شد. داده‌ها از طریق پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه تجدد نظر شده استرس شغلی پرستاران(Expanded Nursing Stress Scale) که دارای اعتبار (۰/۹۶=α) بوده به روش تصادفی طبقه‌ای از بین پرستاران بخش‌های اورژانس، داخلی، زنان، اطفال، دیالیز،ENT، ICU، CCU و NICU جمع‌آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزار SPSS۱۶ و با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و تحلیلی(آزمون‌های کای‌اسکوئر، تی مستقل و آنووا) تحلیل گردید.
یافته‌ها: میانگین نمره استرس شغلی پرستاران در بخش اورژانس (۰/۵۲±۲/۱۴) و در بخش‌های غیر اورژانس(۰/۶۵ ±۱/۸۴) به‌دست آمد.که میانگین نمره کلی استرس شغلی در پرستاران بخش اورژانس به‌طور معنی‌داری بالاتر از پرستاران سایر بخش‌ها بود
(۰/۰۰۲=P) و آزمون تی مستقل این تفاوت را بین دو گروه در خرده مقیاس‌های عدم آمادگی هیجانی، مشکلات با همکاران، حجم کار و بیماران و خانواده‌های آنان معنی‌دار گزارش نمود (۰/۰۰۱=P).
نتیجه‌‌گیری: در راستای یافته‌ها، سیاست‌گذاران سیستم بهداشتی درمانی می‌توانند با توجه بیشتر به عواملی چون؛ عدم آمادگی هیجانی، مشکلات با همکاران، حجم کار، ارتباط با بیماران و خانواده‌های آنان میزان استرس شغلی پرستاران بخش اورژانس را کاهش دهند.
ندا گرامی نژاد، مجتبی غلامی، شهناز طبیعی، ایوب اکبری، مهدی حسینی#،
دوره ۷، شماره ۲ - ( تابستان ۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: رهبری یک سازمان برای انطباق با تغییرات، ویژگی‌های خاصی را برای مدیران می‌طلبد. از جمله این خصایص می‌توان به هوش‌هیجانی مدیران اشاره کرد که جهت افزایش صلاحیت باید شناسایی و در صورت نیاز به آنها آموزش داده شود.
هدف: این پژوهش با هدف تعیین ارتباط هوش‌هیجانی مدیران پرستاری با صلاحیت حرفه‌ای مدیران پرستاری انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی بر روی ۱۰۵ نفر از مدیران پرستاری به روش سرشماری در بیمارستان‌های آموزشی استان خراسان جنوبی در سال ۱۳۹۵ انجام شد. داده‌ها از طریق پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه صلاحیت مدیران چیس ( ۲۰۱۰) و پرسشنامه هو ش هیجانی شرینگ (۱۹۹۶) جمع‌آوری گردید. پایایی این پرسشنامه از طریق ضریب آلفاکرونباخ (۰/۸۴) و روایی محتوا آن به تایید کارشناسان رسیده است. تجزیه و تحلیل داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزار SPSS۱۶ و با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و تحلیلی (آزمون‌های تی تست، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون) تحلیل گردید.
یافته‌ها: میانگین نمره هوش‌هیجانی در مدیران پرستاری (۹۴/۱۷± ۱۱۵/۲۵) بود که نشان‌دهنده این است که بیشتر شرکت‌کنندگان به لحاظ هوش‌هیجانی در سطح خوبی قرار دارند و میانگین نمره صلاحیت (۴۶/۸۴±۲۸۰/۱۰) برآورد شد که به لحاظ صلاحیت حرفه‌ای، مدیران پرستاری در سطح متوسط قرار دارند. بین نمره هوش‌هیجانی شرکت‌کنندگان در پژوهش با صلاحیت آنان ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت (۰/۰۰۱>P).
نتیجه‌‌گیری: در راستای یافته‌ها، به سیاستگزاران پیشنهاد می‌شود که در انتخاب مدیران علاوه بر صلاحیت‌های حرفه‌ای آنان معیار "هوش هیجانی" را برای این پست سازمانی در نظر بگیرند. همچنین در برگزاری دوره‌های آموزش مداوم با این موضوع برای مدیران پرستاری همت گمارند.
