---

مقدمه: رفتار مراقبتی جوهره اصلی اقدامات پرستاری است. لذا، شناسایی عوامل مؤثر و پیش‌بینی کننده رفتار مراقبتی پرستاران در بیمارستان‌ها به‌عنوان سازمان‌های خدمت‌مدار بسیار حائز اهمیت است.
هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثر رفتار اخلاقی مدیران بر رفتار مراقبتی پرستاران با توجه به نقش واسطه‌ای جواخلاقی و وفاداری سازمانی در سال ۱۳۹۵ انجام شد.
مواد و روش‌ها: روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر مدل علی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل پرستاران بیمارستان‌های خصوصی شهر شیراز می‌باشد. گروه نمونه شامل ۲۴۵ زن و ۷۷ مرد، با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، انتخاب شدند. ابزار سنجش در این پژوهش، چهار پرسشنامه سنجش رفتار اخلاقی بهشتی‌فر (۲۰۱۰)، رفتار مراقبتی وولف و همکاران(۱۹۹۴)، جواخلاقی ویکتورو کالن (۱۹۹۸)، وفاداری سازمانی الن و مایر (۱۹۹۰) بوده است که روایی و پایایی ابزار مورد تأیید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌های این پژوهش نیز از شاخص‌های آمار استنباطی(ضرایب همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر) به‌وسیله نرم‌افزار LISREL و SPSS استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد مؤلفه‌های رفتار اخلاقی از طریق واسطه‌گری جواخلاقی و وفاداری سازمانی بر رفتار مراقبتی پرستاران دارای اثر غیرمستقیم هستند. هیچ کدام از مؤلفه‌های ادراک از رفتار اخلاقی مدیران به عنوان متغیرهای برونزای پژوهش (مسؤولیت‌پذیری، رفتار عادلانه، امانت‌داری و گذشت) بر رفتار مراقبتی دارای اثر مستقیم نیستند. در بین مؤلفه‌های ادراک از رفتار اخلاقی، مسؤولیت‌پذیری بیشترین اثر غیرمستقیم بر رفتار مراقبتی دارد.
نتیجه‌‌گیری: مدیران بیمارستان‌ها به مؤلفه‌های رفتار اخلاقی و عمل به آنها به‌خصوص در بخش پرستاری اهمیت دهند تا با تحت تأثیر قرار دادن جواخلاقی حاکم بر بیمارستان‌ها و وفاداری سازمانی پرستاران، کیفیت رفتار مراقبتی آنها را از بیماران در جهت مثبت متحول سازند.