مرضیه کامکار، زینت بابایی، پروین کمالی تبریزی، سهیلا دانشی،
دوره ۱۱، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: بسیاری از مطالعات اختلالات خواب را در میان پرستاران در سطح جهان بررسی کردهاند، اما مطالعات اندکی به بررسی شناخت عوامل روانشناختی مرتبط با مشکلات خواب در پرستاران پرداختهاند؛ بنابراین این مطالعه با هدف بررسی نقش پیشبین استرس شغلی، ذهنآگاهی و شفقت به خود در اختلالات خواب پرستاران انجام شد.
روش کار: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بودند. از میان آنها، تعداد ۱۶۸ نفر براساس روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمعآوری دادههای پژوهش از پرسشنامه استرس شغلی (۱۹۸۱)، مقیاس ارزیابی ذهنآگاهی (۲۰۰۳)، مقیاس شفقت به خود (۲۰۰۳) و پرسشنامه اختلال خواب (۱۹۸۰) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش از روش آماری رگرسیون چندگانه در نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۴استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که بین استرس شغلی (۶۳۶/۰=r، ۰۱/۰>P) با اختلالات خواب در پرستاران همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. بین ذهنآگاهی (۳۵۳/۰- =r، ۰۱/۰>P) و شفقت خود (۴۴۲/۰- =r، ۰۱/۰>P) با اختلالات خواب در پرستاران همبستگی منفی و معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که ۵/۴۰ درصد واریانس اختلالات خواب به وسیله استرس شغلی، ذهنآگاهی و شفقت به خود تبیین میشود.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استرس شغلی، ذهنآگاهی و شفقت به خود میتوانند اختلالات خواب را در پرستاران پیشبینی کنند. یافتههای این مطالعه به دانش موجود در مورد اختلال خواب در میان پرستاران و به افزایش کیفیت کار و رفاه پرستاران کمک میکند. به علاوه براساس نتایج توصیه میشود که دورههای آموزشی مبتنی بر ذهنآگاهی و شفقت به خود جهت بهبود خواب پرستاران برگزار شود.
پروین کمالی تبریزی، بهارک بلاشور، سارا محمدی، معصومه کمندلو،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( تابستان ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: دانشجویان پرستاری یکی از گروههای در معرض خطر خودکشی میباشند و افکار خودکشی یک عامل پیشگوییکننده مهم برای اقدام به خودکشی و تکمیل آن است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش استرس ادراک شده، ناگویی هیجانی و ذهنآگاهی در پیشبینی افکار خودکشی دانشجویان پرستاری انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. تعداد ۱۸۰ نفر از دانشجویان پرستاری در حال تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در نیمه دوم سال ۱۴۰۱ با روش نمونهگیری دردسترس انتخاب و به مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو باگبی و همکاران (۱۹۹۴)، مقیاس آگاهی و توجه هوشیارانه برون و رایان (۲۰۰۳) و مقیاس افکار خودکشی بک (۱۹۹۱) پاسخ دادند. دادههای جمعآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری در نرم افزار SPSS-۲۴ تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که بین استرس ادراک شده و ناگویی هیجانی با افکار خودکشی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P). بین ذهنآگاهی با افکار خودکشی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P). همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیری نیز آشکار کرد که ۹/۴۹ درصد واریانس افکار خودکشی دانشجویان پرستاری به وسیله استرس ادراک شده، ناگویی هیجانی و ذهنآگاهی تبیین میشود.
نتیجه گیری: یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که استرس ادراکشده و ناگویی هیجانی بهعنوان عامل خطر و ذهنآگاهی بهعنوان عامل محافظتکننده در بروز افکار خودکشی نقش دارند. از این رو، برای پیشگیری از اقدام به خودکشی دانشجویان پرستاری توصیه میشود به درمانهای مبتنی بر تنظیم هیجان، شناختدرمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، رفتار درمانی دیالکتیک، درمان مبنی بر ذهنی سازی توجه ویژهای شود.
