نیره باغچقی، حمیدرضا کوهستانی، محمد حسن کشاورزی،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۱۰-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: مواجهه با خشونت در محیط کار به عنوان عامل خطر تهدید کننده سلامتی کارکنان محسوب میشود. پرستاران به دلیل تماس مستقیم با بیماران و همراهان بیمار در معرض خطر بیشتری قرار دارند. شرایط پراسترس و آسیب‌پذیر پاندمی کرونا، ممکن است اثرات تاثیرگذاری بر خشونت علیه پرستاران داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع خشونت محل کار علیه پرستاران و عوامل مرتبط با آن در دوران پاندمی کرونا انجام شده است.
روش کار: این مطالعه یک تحقیق توصیفی-مقطعی بود که در بهار سال ۱۴۰۲ انجام شد. در این مطالعه ۱۹۳ پرستار به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها یک پرسشنامه محقق ساخته با هدف بررسی شیوع ۱ ساله خشونت در پرستاران، دیدگاه پرستاران در رابطه روند خشونت کلامی و فیزیکی در طول همه گیری کووید ۱۹ ، عوامل مستعد کننده خشونت محل کار و واکنش پرستاران در مواجهه با خشونت محل کار بود.
یافته ها: شیوع ۱ ساله خشونت کلامی و فیزیکی در پرستاران به ترتیب ۸۲/۵۱ درصد و ۷۲/۶ درصد بود. حدود ۳۱ درصد بیش از ۱ بار دچار خشونت کلامی شده بودند. به ترتیب به اعتقاد حدودا ۷۱ و ۸۳ درصد پرستاران روند خشونت فیزیکی و کلامی علیه پرستاران در طول همه‌گیری کووید ۱۹ افزایشی بوده است. از نظر »عوامل مستعدکننده خشنونت در حیطه داخلی» نا آشنا بودن بیمار و همراهان از وظایف پرستاران" در حیطه خارجی "تعدادکم نیروی انسانی در بخش" و در حیطه تعاملی نیز "عدم توجه کافی پرسنل به درخواست های بیمار و یا همراهان وی" مهمترین عامل مستعدکننده خشونت اعلام شد. بیشترین واکنش انجام شده توسط شرکت کنندگان عبارت "اقدامی نکردم و خودم را از محیط دورکردم" بود.
نتیجه گیری: شیوع خشونت محل کار علیه پرستاران همچنان بالا می باشد. از دیدگاه شرکت کنندگان روند خشونت محل کار علیه پرستاران در طول همه گیری کووید ۱۹ افزایشی بوده است. با توجه به ماهیت چندعاملی بودن خشونت محل کار، پیشگیری و مدیریت خشونت شغلی نیازمند یک رویکرد چندگانه در حیطه عوامل داخلی، خارجی و تعاملی می باشد.
