مقدمه: باتوجه به اهمیت مراقبت ها ی بارداری درحفظ وارتقا سلامت مادرونوزادلازم است عواملی را که باعث عدم اجرای بسته های مراقبتی استاندارد از آنان می شود ، شناسایی شوند.
هدف: تعیین موانع اجرای بسته‌ی مراقبتی مادران باردار در سه ماهه‌ی سوم بارداری.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود که در سال ۱۳۹۱ اجرا شد . موانع اجرای بسته مراقبتی مادران باردار را از دیدگاه پرسنل پنج مرکز بهداشتی شهرستان فیروز آبادمورد بررسی قرار گرفت .تعداد نمونه ها ۲۳ نفربود ندکه به روش تمام شماری انتخاب شده و پرسشنامه ی موانع اجرای بسته را در سه بعد مدیریتی (۱۳ آیتم)،محیطی (۷ آیتم) وفردی ( ۹ آیتم) را تکمیل کردند. پایایی ابزار با آزمون همزمان در دو گروه و سنجش همبستگی بین آنها. ۸۴/. برآورد گردید. همچنین از مشاهده برای نحوه کاربرد بسته مراقبتی توسط پرسنل استفاده شد. داده ها با نرم افزار آماری spss ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل توصیفی قرار گرفت..
یافته‌ها: یافته های نشان داد که اکثریت پرسنل(۱/۳۹) در گروه سنی ۳۰-۳۵ سال و کاردان مامایی بودند. مهمترین موانع مطرح شده در اجرای بسته ی مراقبتی در حیطه ی فردی مشغله کاری زیاد(۶/۸۲) و نداشتن دانش و اطلاعات کافی در مورد بسته های مراقبتی(۹/۷۳)بود. در بعد محیطی دسترسی ناکافی پرسنل به بسته مراقبتی(۳/۹۱) وعدم ارتباط بین مراکز بهداشتی، شبکه بهداشت و بیمارستان(۶/۸۲) و در بعد مدیریتی کمبود تعداد پرسنل نسبت به تعداد مادران(۷/۹۵) و عدم آموزش به پرسنل در مورد نحوه ی اجرای بسته مراقبتی (۳/۷۸) بود. مشاهدات هم در مراکزبهداشتی نشان دادند که،مراقبت های دوران بارداری بیشترشامل بررسی ومعاینه فیزیکی مادران بوده ، سوالات مصاحبه با انها فقط در موردعلائم خطرومشکل کنونی آنها ،ازعلائم حیاتی فقط اندازه گیری فشارخون وآموزشها فقط برای شیردهی وکلاس زایمان فیزیولوژیک بوده است.
نتیجه‌گیری: ضروری است مدیران مراکز بهداشتی – درمانی نقش عمده ای را در برنامه ریزی در جهت بهبود و ارتقای کیفیت مراقبت های دوران بارداری از طریق افزایش نیروهای کاری، ایجاد کلاس و دوره های آموزش کوتاه مدت برای کارکنان،ارزشیابی مستمر خدمات کارکنان بهداشتی در حین ارائه خدمات مراقبتی و آموزشی و افزایش تعامل با پرسنل ایفا کنند.
