---

مقدمه: افزایش شیوع پنومونی وابسته به ونتیلاتور به دنبال بستری بیماران بد حال در بخش‌های عمومی، ضرورت انجام مداخلاتی همچون ممیزی بالینی را جهت کاهش شیوع به این عفونت بیمارستانی واضح‌تر می‌سازد.
هدف: هدف این مطالعه بررسی فرآیند ممیزی بالینی در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور در پرستاران شیفت عصر بخش‌های عمومی بیمارستان امام رضا (ع) تبریز در سال ۱۳۹۷ است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که براساس فرایند ممیزی بالینی انجام شد و در آن ۳۰ پرستار دارای مدرک حداقل کارشناسی که در شیفت عصر مشغول به کار بودند به روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. عملکرد تمامی پرستاران در زمینه پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور براساس چک لیست پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور قبل و بعد از انجام مداخله سنجیده شد. مداخله به صورت تشکیل کلاس، نصب پوستر در بالای هر تخت و دادن پمفلت به پرستاران بود؛ لازم به ذکر است مداخله پیرامون گویه‌های موجود در چک لیست ذکر شده و توضیح هر گویه در کلاس آموزشی به شکل سخنرانی و به میزان ۶ ساعت بود.
یافته‌ها: فرآیند ممیزی بالینی در مطالعه حاضر موجب بهبود عملکر پرستاران پس از انجام مداخله به صورت معنی‌دار شده است (کسب نمره ۲/۱۱±۱۶/۸۰ قبل از انجام مداخله و کسب نمره ۳/۸۱±۲۴/۴۹ پس از مداخله، ۰/۰۲= P). همچنین بین شیف عصر و اثر مثبت آموزش، ارتباط معنی داری(۰/۰۳= P) مشاهده شد.
نتیجه‌‌گیری: ممیزی بالینی راه اساسی برای نزدیک شدن ارایه خدمات با استاندارد‌های مراقبتی است. لذا، به مدیران پرستاری و بیمارستان‌ها پیشنهاد می‌شود همواره به ممیزی بالینی به عنوان راه حلی برای دستیابی به مراقبت با کیفیت همت گمارند.