1- مربی، گروه پرستاری، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران استادیار، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران، استادیار، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران ، M-ghasemi@iau-arak.ac.ir 3- کارشناسی ارشد، گروه مدیریت دولتی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
چکیده: (1804 مشاهده)
مقدمه: محقق تلاش دارد در این پژوهش به بررسی تاثیر اخلاق کاری اسلامی بر انگیزه شغلی با نقش میانجی عدالت سازمانی در بیمارستان ولی عصر اراک بپردازد.
روش کار: تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش علی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل 630 نفر از پرستاران بیمارستان ولی عصر اراک می باشد. در این راستا محقق از پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده کرده است. روایی و پایایی پرسشنامه ها در این تحقیق تایید شده است. تجزیه و تحلیل نتایج حاصل در این پژوهش با استفاده از نرم افزار های آماری در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شده است. در سطح توصیفی از آماره هایی نظیر فراوانی و درصد فراوانی و نرم افزار SPSS استفاده شده است.در سطح آمار استنباطی برای آزمون فرضیه های تحقیق با استفاده از تکنیک معادلات ساختاری و تعیین برازش مدل و نرم افزار lisrell استفاده شده است.
یافته ها: اخلاق کاری اسلامی بر انگیزه شغلی با نقش میانجی عدالت سازمانی تاثیر مثبت دارد. اخلاق کاری اسلامی بر انگیزه شغلی تاثیر مثبت دارد. اخلاق کاری اسلامی بر عدالت سازمانی تاثیر مثبت دارد. عدالت سازمانی بر انگیزه شغلی تاثیر مثبت دارد.
نتیجه گیری: افرادی که ارزش ها و اصول اخلاق کار اسلامی را درون خود نهادینه می سازند و به آن اصول پایبند هستند، کار را به عنوان منبع استقلال و خودشکوفایی می دانند و این ویژگی ها بر انگیزش درونی فرد تاثیر دارد و باعث رغبت و تمایل فراوان برای انجام کار می شود.
Jahanshahi F, Ghasemi M, Ahmadi M. Investigate the effect of Islamic work ethic on job motivation with the mediating role of organizational justice (Case study: Valiasr Hospital in Arak). مدیریت پرستاری 2022; 10 (4) :1-12 URL: http://ijnv.ir/article-1-906-fa.html
جهانشاهی فاطمه، قاسمی مرتضی، احمدی مریم. بررسی تاثیر اخلاق کاری اسلامی بر انگیزه شغلی با نقش میانجی عدالت سازمانی (مورد مطالعه: پرستاران بیمارستان ولیعصر اراک). فصلنامه مديريت پرستاري. 1400; 10 (4) :1-12