مقدمه: سازمان‌های امروزی در محیطی پویا فعالیت می‌کنند که این محیط می‌تواند علاوه بر ایجاد فرصت‌های قابل‌توجه برای رشد سازمان، چالش‌های مهمی را برای سازمان به همراه آورد. لذا برای غلبه بر این شرایط محیطی، نیاز است که سازمان‌ها ظرفیت تاب‌آوری خود را در سیستم‌های سازمانی خود گسترش دهند.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین مدیریت استراتژیک منابع انسانی و تاب­آوری سازمانی با توجه به نقش میانجی سرمایه اجتماعی است.
روش کار: پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از حیث روش گردآوری اطلاعات توصیفی پیمایشی می­باشد. استراتژی پژوهش در زمره پژوهش­های کمی و همچنین از حیث روش، دارای ماهیت پژوهشی- توصیفی است. جامعه آماری پژوهش حاضر از پرستاران بیمارستان­های دولتی شهر تهران بودند که حجم نمونه با توجه به فرمول کلاین حداقل 280 نفر در نظر گرفته شد و به روش نمونه­ گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. اطلاعات موردنیاز، پس از توزیع پرسشنامه ­ها، جمع ­آوری و با استفاده از نرم­ افزار SMART PLS تجزیه ‌و تحلیل شد.
یافته ها: یافته­ های پژوهش بر وجود رابطه معنادار بین متغیرهای پژوهش دلالت دارد که به تائید فرضیه­ ها منجر شد؛ بنابراین کارکردهای مدیریت استراتژیک منابع انسانی رابطه مستقیم و معنادار با تاب ­آوری سازمانی و سرمایه اجتماعی دارد. همچنین سرمایه اجتماعی با تاب­ آوری سازمانی رابطه معنادار دارد. همچنین، میانجی بودن سرمایه اجتماعی در رابطه بین مدیریت منابع انسانی استراتژیک و تاب ­آوری سازمانی نیز تائید شد.
نتیجه گیری: مدیران با فراهم نمودن شرایطی که در آن پرستاران اطلاعات، ایده­ها و دیگر منابع را برای انجام وظایف در اختیار یکدیگر قرار دهند و همچنین مدنظر قرار دادن نظرات و ایده ­های پرستاران در تصمیم گیری­ها، می ­توانند سبب افزایش تاب ­آوری پرستاران و بیمارستان شوند.