مقدمه: پایبندی پرستاران به رعایت اصول اخلاقی، ضمن ارتقاء کیفیت مراقبت پرستاری، از عوامل موثر در ارتقاء رضایت بیماران می باشد. با توجه به این که عملکرد اخلاقی پرستاران به میزان زیادی متاثر از معیارهای ذهنی- اخلاقی از جمله هوش اخلاقی آنها است.

هدف: بررسی رابطه هوش اخلاقی پرستاران با رضایت بیماران بستری از مراقبت های پرستاری هدف مطالعه بوده است.

مواد و روش ها: مطالعه توصیفی- همبستگی حاضر بر روی 163 پرستار و 489 بیماری که مراقبت پرستاری را از آنها دریافت نموده اند، در سال  1393 در پنج مرکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان صورت گرفت. پرستاران به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و بیماران به صورت تصادفی ساده از بخش های مختلف این مراکز انتخاب شدند. داده ها بوسیله دو پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل (2005) و رضایت بیماران از مراقبت پرستاری بایرینگ (2006) جمع آوری شد. پایایی پرسشنامه هوش اخلاقی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 86/0 و برای پرسشنامه رضایت بیماران از مراقبت پرستاری 71/0 بدست آمد.  با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون های تحلیلی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام با استفاده از نرم افزار  SPSSنسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

 یافته ها: میانگین هوش اخلاقی پرستاران (55/6=SD، 68/76) حاکی از خوب بودن سطح هوش اخلاقی آنها بود. میانگین رضایتمندی بیماران از مراقبت پرستاری (3/9=SD، 27/98) نشان دهنده رضایت متوسط بیماران بود. بین هوش اخلاقی پرستاران و رضایت بیماران رابطه مثبت و معناداری (01/0> ,p75/0=r) وجود داشت. بر اساس نتایج آزمون رگرسیون، از ابعاد هوش اخلاقی، درستکاری و مسئولیت پذیری 71% پراکندگی رضایت بیماران از مراقبت پرستاری را تبیین نمودند.

نتیجه گیری: به مدیران پرستاری پیشنهاد می شود با فراهم نمودن شرایط لازم نظیر برگزاری کارگاه های آموزشی برای پرستاران، امکان ارتقاء هوش اخلاقی آنها را فراهم نمایند زیرا که مسولیت پذیری را نسبت به بیماران بهبود می دهد.