1- fsribaj08@gmail.com 2- fpn1376@gmail.com واحد پاکدشت، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.، kamkarmarzieh@gmail.com. ، kamkarmarzieh@gmail.com. 4- psychologyhealth2020@gmail.com
چکیده: (1642 مشاهده)
مقدمه: افراد مبتلا به اضطراب سلامت تصورات غلط و تفسیرهای نادرستی از سلامتی دارند و نسبت به علائم جسمی خود حساسیت بیش از حد دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف پیشبینی اضطراب سلامت براساس باورهایفراشناختی، ناگوییهیجانی و اجتناب تجربه ای در پرستاران انجام شد.
روش کار: روش این مطالعه، توصیفی- همبستگی بود. جامعه پژوهش را تمامی پرستاران در بخش اورژانس بیمارستانها و مراکز درمانی شهر کرمانشاه تشکیل دادند. در این مطالعه، 180 نفر به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسسشنامه پذیرش و عمل ویرایش2 (AAQ-II)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-20) ، فرم کوتاه سیاهه اضطراب سلامت (HAI-18) و پرسشنامه باورهای فراشناختی (MCQ-30) پاسخ دادند. دادههای جمعآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری در نرم افزار SPSS-24 تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که بین باورهایفراشناختی، ناگوییهیجانی و اجتناب تجربه ای با اضطراب سلامت در پرستاران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیری نیز آشکار کرد که 5/76 درصد واریانس اضطراب سلامت پرستاران بهوسیله باورهایفراشناختی، ناگوییهیجانی و اجتناب تجربه ای تبیین میشود.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت، اگر ارزیابی افراد از علائم جسمانی تنها زمانی مشکل ساز باشد که باورهای فراشناختی خاص بالا باشند، مداخلات درمانی که بهجای ارزیابی علائم، باورهای فراشناختی را هدف قرار میدهند، ممکن است موثرتر باشند. همچنین درمانهای مبتنی بر پذیرش و تعهد و ذهنیسازی که منجر به کاهش اجتناب تجربه ای و افزایش ظرفیت ذهنیسازی و متعاقباً کاهش اضطراب سلامت میشوند برای پرستاران پیشنهاد میشود.
Jafari F, purhasannezhad F, kamkar M, daneshi S. Prediction of health anxiety based on metacognitive beliefs, Alexithymia and experiential avoidance in nurses. مدیریت پرستاری 2023; 12 (1) :102-113 URL: http://ijnv.ir/article-1-1027-fa.html
جعفری فریبا، پورحسن نژاد فاطمه، کامکار مرضیه، دانشی سهیلا. پیش بینی اضطراب سلامت براساس باورهای فراشناختی، ناگویی هیجانی و اجتناب تجربه ای در پرستاران. فصلنامه مديريت پرستاري. 1402; 12 (1) :102-113