مقدمه: مدیران پرستاری نقشی کلیدی در سازمان‌های بهداشتی و درمانی ایفا می‌کنند. اجرای مؤثر نقش‌های مدیران پرستاری متأثر از فاکتورهای مختلفی ازجمله شایستگی مدیریتی است. در سازمان‌های پیچیده امروز تعیین میزان شایستگی سرپرستاران جهت تلاش برای بهبود عملکرد آنان ضروری به نظر می‌رسد.

هدف: این پژوهش باهدف تعیین شایستگی مدیریتی سرپرستاران مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.

روش: این مطالعه، یک پژوهش توصیفی- مقطعی بود. در این مطالعه 150 سرپرستار شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1403 به شیوه نمونه‌گیری سرشماری مشارکت نمودند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه ارزیابی شایستگی مدیریتی سرپرستار از مقدم و همکاران (2019) بود. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت.

یافته‌ها: میانگین و انحراف‌معیار سن افراد شرکت‏کننده در پژوهش (53/24±42/5) سال بود. میانگین و انحراف‌معیار شایستگی مدیریتی سرپرستاران به شیوه خودارزیابی در سطح بالا (05/04±330/37) گزارش‏ شد. دراین‌بین حیطه سازمان‌دهی از بیشترین میانگین (4/36) و حیطه حل مسئله (4/11) از کمترین میانگین برخوردار بود. بین شایستگی مدیریتی سرپرستاران با گذراندن دوره مدیریت ارتباط معنی‌دار آماری وجود داشت (0/042p=).

 نتیجه‌گیری: سرپرستاران بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی ایران از سطح بالایی از شایستگی‌های مدیریتی برخوردار هستند. نتایج مطالعه بیانگر آن بود که گذراندن دوره‌های آموزشی مدیریتی تأثیر مثبتی بر بهبود شایستگی‌های مدیریتی سرپرستاران به‌ویژه در حوزه‌ سازمان‌دهی داشت. در میان عوامل مختلفی که به موفقیت سازمان می‌انجامد نقش مدیران اهمیت قابل‌توجهی دارد و برای داشتن نظام مدیریتی مؤثر و کارآمد باید مدیرانی مقتدر و شایسته داشت. دانستن نقاط قوت و ضعف در هریک از ابعاد شایستگی مدیریتی،  زمینه‌ای را فراهم می‌کند تا سرپرستاران در جهت تقویت نقاط قوت خود کوشیده و نقاط ضعف خود را برطرف کنند و درنتیجه کیفیت خدمات پرستاری را افزایش دهند