مقدمه: در سیستم آموزش پرستاری، نقشهای چندگانه آموزش نظری، بالینی، پژوهشی و نقش ‌ های اجرایی به مدرسین پرستاری تفویض میشود. احساس فشار و استرس در به انجام رساندن انتظارات و الزامات این نقشهای متنوع منجر به دشواری نقش میگردد.

هدف: این مطالعه جهت بررسی میزان دشواری نقش و عوامل مرتبط با آن در مدرسین پرستاری انجام شد.

مواد و روشها: پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی- مقطعی است که در سال 1391 بر روی 302 نفر از مدرسین پرستاری دانشکده های پرستاری و مامایی کشور انجام شد. نمونه گیری به روش خوشه‌ ای ‌ – طبقه‌ ای انجام گردید. ابزار گرداوری داده‌ ها نسخه روانسنجی شده ابزار اصلی دشواری نقش و یک پرسشنامه خود گزارش دهی بود که روایی آن از طریق تعیین روایی اعتبار محتوا و سازه و پایایی آن با محاسبه ضریب الفای کرونباخ 92/0 و آزمون مجدد تأمین شد. داده‌ ها به وسیله آمار توصیفی و آنالیز واریانس، آزمون تی و آزمون همبستگی پیرسون در برنامه SPSS18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ ها: نتایج نشان داد که 43 % مدرسین پرستاری دارای دشواری نقش متوسط به بالا بودند [میانگین کل (23/0) 48/3]. از بین خرده مقیاس‌ ها، گرانباری و ناهمخوانی نقش بیشتر از بقیه خرده مقیاس ‌ ها معرف دشواری نقش بود] (72/0) 28/3 ، (76/0) 20/3 [که بیشترین و کمترین میانگین دشواری نقش به ترتیب به عبارات «احساس میکنم که در پایان روز از نظر عاطفی تحلیل رفته‌ ام» و «چون تخصص بالینی کافی ندارم نگران هستم»، اختصاص داشت. علاوه بر این، بین دشواری نقش و متغیرهای سن، جنس، وضعیت ازدواج و سابقه کار شرکت کنندگان تفاوت معنادار آماری مشاهده گردید(05/0>P).