مقدمه :

نظارت در آموزش از سازوکارهای بسیار مهم است که به بهبود اثربخشی و در نهایت ارتقای کیفیت آن در نظام آموزش عالی منجر می­شود. اجرای یک نظارت ایده آل منطبق بر اهداف آموزشی، مستلزم  شناخت واقعیت های حاکم بر آن و  برنامه ریزی برای مدیریت بهتر آن است.

هدف : شناسایی واقعیت های نظارتی است که می­تواند در جو سازمانی دانشگاه به عنوان امتیاز یا محدودیت بر نظارت مدیران آموزشی اثر بگذارد. 

مواد و روش ها: مطالعه کیفی حاضر با روش تحلیل محتوی انجام شد. مشارکت کنندگان این پژوهش اعضای هیئت علمی و مدیران گروه های آموزشی دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند که به روش نمونه­گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. داده ها به کمک 10 مصاحبه نیمه ساختاریافته به دست آمد.  مصاحبه ها ضبط وسپس با دقت پیاده و با استفاده از روش تحلیل محتوی قراردی تجزیه و تحلیل گردید.

  یافته­ها: تحلیل محتوی توصیف های غنی مشارکت کنندگان منجر به استخراج (6) درون مایه  اصلی شامل کمبود وقت، تعدد نقش، کمبود نیرو، ماهیت پیچیده نظارت، دشوار بودن نظارت بر فرد متخصص و نبود اختیارات کافی در نظارت بوده است.

نتیجه گیری : به منظور بهبود کیفیت آموزش در پرستاری، باید استفاده از روشهای متنوع دیگری از جمله نظارت مشارکت مورد تمرکز و توجه مدیران پرستاری در دانشگاه ها قرار گیرد تا مشکلات موجود رفع گردد.