مقدمه: تصویر عمومی از پرستاری یکی از چالش‌های بلند مدت این حرفه است. شناسایی منابع شکل‌گیری تصویر عمومی پرستاری، بدنه مدیریتی پرستاری را قادر می‌سازد که با برنامه ریزی دقیق‌تر قادر به مواجهه اصولی با این چالش باشند.

هدف: این مطالعه مقایسه منابع شکل گیری تصویر عمومی پرستاری از دیدگاه مردم شهر مشهد و پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی این شهر است.

مواد و روش‌ها : این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی است که در سال (1392) در جامعه شهری مشهد و بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. حجم نمونه برای جامعه شهری (1100) نفر و پرستاران (520 ) نفر برآورد شد. نمونه‎گیری در جامعه شهری به روش تصادفی و خوشه‌ای و در جامعه پرستاری به روش طبقه‌ای و غیر‌تصادفی انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک پرستاران و مردم و پرسشنامه پژوهشگر ساخته منابع هشت‌گانه شکل‌گیری تصویر عمومی پرستاری بود که پایایی آن با روش همسانی درونی و محاسبه آلفای کرونباخ( 86/0) تأیید شد. داده‌ها پس از گردآوری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 11.5 و با استفاده از آزمون‌ من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها:  تعداد (3/78درصد) از پرستاران را زنان و (7/21درصد) را مردان و در مردم (3/50 درصد) را زنان و (7/49 درصد) را مردان تشکیل داده اند. نتایج آزمون من ویتنی نشان داد مهمترین منابع شکل‌گیری تصویر عمومی پرستاری از دیدگاه مردم و پرستان به ترتیب حضور در بیمارستان به عنوان همراه بیمار، حضور در بیمارستان به عنوان بیمار، سریالهای تلویزیونی، و فیلمهای سینمایی بود که بین میزان اهمیت آن از دیدگاه مردم و پرستاران تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت . منابعی چون اشتغال یکی از بستگان در حرفه پرستاری، رمان و داستان ، اخبار و روزنامه‌ها از دیدگاه مردم کم اهمیت تر شناسایی شده و بین دیدگاه مردم و پرستاران تفاوت آماری معنی داری وجود داشت(001/0P< ) تفاوت معنا داری وجود داشت.

نتیجه‌گیری: مدیران باید جهت بهبود تصویر‌عمومی حرفه پرستاری ابتدا با برنامه‌ریزی دقیق از سوی بدنه مدیریتی این حرفه زمینه ایفای نقشهای موثر پرستاران بر بالین فراهم گردد و از سوی دیگر با تعامل موثر با اصحاب رسانه نسبت به جلوگیری از ارائه تصویر مخدوش و غیر واقعی از پرستاری در محصولات تصویری جلوگیری به عمل آید.