1- 09121964980 2- 09112801575 3- 09148166496 دانشگاه علوم پزشکی گلستان، 09111702688 ، m_rahimi6@yahoo.com
چکیده: (4304 مشاهده)
مقدمه: استرس بالا و مواجهه مکرر پرستاران با شرایط دردناک و رنج آور بیماران در محیط کار میتواند منجر به ترومازدگی شود. تئوری ترومای سازمانی یکی از جدیدترین مباحث درحوزه سازمانی است که به بررسی تاثیرات ضربههای روحی و روانی وارده بر سازمان و اثرات آن بر روی عملکرد شغلی و سازمانی میپردازد. روش کار: این مطالعه از نوع پیمایشی- مقطعی میباشد. جامعۀ آماری پژوهش، شامل 218 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستانهای دولتی دانشگاه علوم پزشکی گلستان میباشد. روش نمونه گیری در دسترس است. ابزار اصلی گردآوری داده ها سه پرسشنامه استاندارد ترومای سازمانی، ویوان و همکاران (2015)؛ هوش هیجانی وسینگر (2000)؛ و عملکرد شغلی پاترسون (1989) بوده است که پایایی و روایی آنها به ترتیب با محاسبۀ ضریب آلفای کرونباخ 87/0، 78/0 و 75/0 تأیید شده بود. برای تجزیه و تحلیل دادههای تحقیق از مدلسازی معادلات ساختاری با بهرهگیری از نرمافزار Smart-Plsاستفاده شد. یافته ها: با توجه به نتایج تحقیق؛ تأثیر منفی ترومای سازمانی بر هوش هیجانی تأیید نشد (ضریب بتا: 258/0-، 720/1T=). نتایج تحقیق بیانگر این است که ترومای سازمانی تأثیر منفی و معناداری بر عملکرد شغلی پرستاران دارد (ضریب بتا: 347/0-، 440/5T=). همچنین، بین هوش هیجانی و عملکرد شغلی پرستاران با بتای 432/0 و آمارۀ آزمون 355/7 رابطۀ مثبت و معناداری یافت شد. نتیجه گیریدر راستای یافته ها پیشنهاد میگردد که مدیران پرستاری در مواجههباچنینپدیدهای، نخستواقعیتموجوددرسازمانرابپذیرند،بهجایانکارواقعیتیافرارازآن تدابیریصحیحیاندیشیدهودرپیحلآنباشند. در گام بعدی، ایجادتیمهایکاریو استفادهازگروههایکاریخودگردان،رسمیتکم،عدمتمرکزدر تصمیمگیریها وترویجفرهنگموفقیتبرایعملکردبهتردرمجموعه پرستاری،جهت مدیریتضرباتروحیازاهمیتزیادیبرخورداراست.
Feiz D, Eynali M, bagheri garbollagh H, Mohammad rahimi M. The Impact of Organizational Trauma on Job Performance: Mediation role of Emotional Intelligence of Nurses. مدیریت پرستاری 2019; 8 (3) :35-44 URL: http://ijnv.ir/article-1-579-fa.html
فیض داود، عین علی محسن، باقری قره بلاغ هوشمند، محمدرحیمی معصومه. تأثیر ترومای سازمانی بر عملکرد شغلی: با تأکید بر نقش میانجی هوش هیجانی پرستاران. فصلنامه مديريت پرستاري. 1398; 8 (3) :35-44