مقدمه: شـیوع کووید-19 موجب نگرانی و اضطراب در جامعه شده است. به دلیل تماس مستقیم با بیماران، پرستاران نقش مهمی در جلوگیری از شیوع کووید-19دارند و همین امر موجب مشکلات روان‌شناختی در آنان می‌شود. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی قصد ترک شغل در پرستاران در دوره کووید-19: نقش خستگی از دلسوزی، رضایت از دلسوزی و  فرسودگی بود.

 روش کار: روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. در این پژوهش 312 پرستار در بیمارستان‌های دولتی ملایر در پژوهش به روش سرشماری شرکت کردند. برای گردآوری داده‌ها از مقیاس قصد ترک شغل (کامان و همکاران، 1979) و کیفیت زندگی شغلی (استام، 2005) استفاده شد. روایی و پایایی ابزارهای اندازه‌گیری مورد تأیید قرار گرفته است. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا)، همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری با روش همزمان استفاده شد.

 یافته‌ها: میزان قصد ترک شغل، رضایت از دلسوزی، فرسودگی و خستگی از دلسوزی در پرستاران در دوره کووید-19 به ترتیب 41/56، 81/29 درصد، 54/86 درصد و 89/85 درصد بود. پرستاران مرد در مقایسه با پرستاران زن فرسودگی و خستگی از دلسوزی بیشتری داشتند، پرستاران متأهل نسبت به مجرد قصد ترک شغل، فرسودگی و خستگی از دلسوزی بیشتری داشتند و پرستاران دارای مدرک کارشناسی نسبت به پرستاران دارای مدرک کارشناسی ارشد رضایت از دلسوزی پایین و فرسودگی بیشتری داشتند (05/>0p). پرستاران ICU و CCU در دوره کووید-19 سطوح بالای قصد ترک شغل، رضایت از دلسوزی پایین، فرسودگی و خستگی از دلسوزی را نسبت به پرستاران سایر بخش‌ها داشتند (05/>0p). بین رضایت از دلسوزی (34/0-=r)، فرسودگی (36/0=r) و خستگی از دلسوزی (19/0=r) با قصد ترک شغل در پرستاران در دوره کووید-19 رابطه معنادار وجود داشت. براساس نتایج رگرسیون چندمتغیری رضایت از دلسوزی، فرسودگی و خستگی از دلسوزی 20/0 قصد ترک شغل را تبیین نموده‌اند (٠٠١/٠=p؛ 01/25=f). براساس مقدار بتا نیز به ترتیب رضایت از دلسوزی و خستگی از دلسوزی و فرسودگی در تبیین قصد ترک شغل سهم معنادار داشتند (05/>0p).
نتیجه‌گیری:. براساس یافته‌ها، برنامه‌ریزی‌های روان‌شناختی مبتنی بر مؤلفه‌های کیفیت زندگی شغلی از جمله رضایت از دلسوزی، فرسودگی و خستگی از دلسوزی در دوره‌ کووید-19 می‌تواند در کاهش قصد ترک شغل پرستاران مؤثر باشد.