مقدمه: پرستاران به عنوان خط مقدم مراقبت، با فشارهای روانی و جسمی فزاینده‌ای در مراقبت از بیماران مبتلا به COVID-19 مواجه شده‌اند که منجر به افزایش استرس، اضطراب و قصد ترک شغل در میان آنها شده است. از طرفی میزان حمایت سازمانی درک شده و تمایل پرستاران به مراقبت از بیماران کووید-19 می‌تواند نقش کلیدی در کاهش این فشارها داشته باشد. لذا شناسایی عواملی که پیش‌بینی‌کننده این دو متغیر باشند حائز اهمیت خواهد بود.

هدف: این مطالعه با هدف تعیین میزان حمایت سازمانی درک شده و تمایل پرستارن به مراقبت از بیماران کوید 19 و تحلیل نقش برخی عوامل جمعیت‌شناختی مؤثر بر آنها در موج پنجم بیماری طراحی و اجرا شده است.

روش: این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی در سال 1400 انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران مراقبت‌کننده از بیماران مبتلا به کووید-19 در بیمارستان‌های دولتی شهرستان آمل بود. 215 پرستار با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از یک فرم سه قسمتی شامل چک لیست مشخصات جمعیت‌شناختی، پرسشنامه حمایت سازمانی درک شده آیزنبرگ و پرسشنامه تمایل به مراقبت پرستاران از بیماران کوید-19 جمع‌آوری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی شامل کای دو، دقیق فیشر، تی‌مستقل، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 انجام گرفت.

یافته‌ها: میانگین و (انحراف معیار) نمره حمایت سازمانی درک شده 22/78 (5/38) و نمره تمایل به مراقبت 186/85 (31/70) بود. بیش از 90 درصد پرستاران حمایت سازمانی را در سطح متوسط و بالاتر گزارش کردند. سابقه تزریق واکسن (0/001=P) و سابقه کاری (0/011=P) با حمایت سازمانی درک شده ارتباط معناداری داشتند. وضعیت تأهل تنها عامل پیش‌بینی‌کننده تمایل به مراقبت بود (0/025=P)، به طوری که پرستاران متأهل 11/44 درصد تمایل کمتری به مراقبت از بیماران کووید-19 نسبت به پرستاران مجرد داشتند. در نهایت، ارتباط معناداری بین حمایت سازمانی درک شده و تمایل به مراقبت از بیماران کووید-19 مشاهده نشد (0/510=rا،0/045=P).

نتیجه‌گیری: علی‌رغم سطح متوسط حمایت سازمانی درک‌شده، سابقه دریافت واکسن کوید-19 و داشتن سابقه کار بالینی بیشتر، پیش‌بینی‌کننده‌های حمایت سازمانی درک شده شناسایی شدند، در حالی که وضعیت تأهل تنها عامل پیش‌بینی‌کننده تمایل به مراقبت از بیماران کووید-19 در این مطالعه بود. بر اساس این نتایج توجه به عوامل جمعیت‌شناختی و تجربیات فردی پرستاران در طراحی سیاست‌های حمایتی از آنان اهمیت پیدا می‌کند تا سیاست‌گذاران و مدیران نظام سلامت بتوانند برای مدیریت بحران‌های آینده و بهبود عملکرد سازمانی پرستاران از استراتژی‌های مؤثری کمک بگیرند.