مقدمه: تمایل به ترک حرفه یکی از موضوعات حرفه پرستاری است که به عنوان یکی از چالشهای مهم در نظام سلامت مطرح است. ترک حرفه می تواند اثرات مهمی را بر روی بیماران، پرستاران و سازمانهای بهداشتی تحمیل کرده و چه بسا دستیابی به اهداف سلامتی و بهداشتی را با مشکل مواجه خواهد کرد.

هدف: این مطالعه با هدف تعیین تمایل پرستاران برای ترک حرفه در بیمارستانهای آموزشی شهر کرمانصورت گرفته است.

روش: پژوهش حاضر مطالعه ای مقطعی از نوع توصیفی است که در سال (1391)بر روی (300) نفر از پرستاران بالینی انجام شدکه با روش غیرتصادفی سهمیه ای از چهار بیمارستان آموزشی شهر کرمان انتخاب شده بودند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه پژوهشگر ساخته‌ ای است که علاوه بر اطلاعات دموگرافیک، تمایل به ترک حرفه را در پرستاران می سنجد. این پرسشنامه 20 سوالی پس از تعیین روایی (CVI) (83 %) و پایایی با محاسبه الفای کرونباخ( 87% ) مورد استفاده قرار گرفته است. داده‌ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار Spss16 و با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که میانگین تمایل پرستاران برای ترک حرفه( 44/1±9/1 ) (از کل 5) بوده است.همچنین تمایل به ترک حرفه با متغیرهای سن، تعداد سال‌های خدمت، نوع بخش مراقبتی و میزان درآمد رابطه معنی-داری داشته است (0/05 > P).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتیجه. مدیران پرستاری بایستی توجه نمایند که این میزان میتواند حاصل ویژگی‌ها و ساختارهای خاص اداری، استخدامی و اقتصادی خاص سازمان‌های بهداشتی و از همه مهمتر وضع اشتغال در جامعه باشد، و ممکن است بطور پنهان عوامل موثر و موجود در این پدیده در عملکرد پرستاران اثر گذارد. لذا، بررسی وضعیت عوامل موثر بر ان بطور مداوم توسط مدیران پرستاری لازم است. >